Met de bouw van enkele grote gebouwen na de demping van het Coolvest (1913-1922), namelijk het postkantoor en de beurs, kreeg de Coolsingel de allure van een stadsboulevard.
Het nogal Duits aandoende neoclassicistische gebouw heeft een gevel van Muschelkalksteen met hoge verticale raampartijen, afgedekt met een mansardekap. De entree is door een vooruitspringend middendeel en een bordestrap gemarkeerd. De gevel is versierd met beeldhouwwerk, dat op symbolische wijze de posterijen, telegrafie en telefonie verbeeldt. Zo somber en massief als het exterieur is, zo licht en spectaculair is de centrale hal in het interieur. De hal is 22,50 meter hoog en overdekt met grote parabolische betonnen spanten, waartussen glas en betonnen cassettes zijn aangebracht.
Om meer aandacht voor het stadhuis te krijgen en het postkantoor een bescheidener positie te geven aan de Coolsingel is het tien meter naar achteren geplaatst. Doordat het postkantoor hiermee een voorplein kreeg, werd het tegengestelde effect bereikt. Bij het bombardement werd het postkantoor niet onherstelbaar getroffen. Voor het postkantoor werden in de oorlog noodwinkels gebouwd, die begin jaren zestig zijn gesloopt.
Het hoofdpostkantoor is in augustus 2007 buiten gebruik gesteld en verkocht aan een drietal projectontwikkelingsmaatschappijen. In 2008 hebben deze een meervoudige opdracht uitgeschreven onder vier architectenbureaus om het gebouw om te vormen tot winkelcentrum en uit te breiden tot hotel met inachtneming van de monumentale status van het gebouw. Hier kwam UN Studio van Ben van Berkel als winnaar uit. Door de crisis zijn de plannen uitgesteld. Zo nu en dan vinden er tijdelijke evenementen plaats, zoals momenteel de tentoonstelling “Da Vinci – The Genius”. Zeer het bezoeken waard!
